Δουλεύοντας με έμπνευση και με μεράκι τον χαλκό στα δέντρα που φιλοτεχνεί ο Άγγελος Παναγιωτίδης, κατορθώνει να ανανεώνει «εκ των ένδον» τον τρόπο με τον οποίο δεν τα βλέπει μοναχά αλλά τα βιώνει και τα νιώθει. Είτε πρόκειται για Ελιές, για Αμυγδαλιές, για Βερικοκιές, για άγρια δέντρα, για δέντρα της φαντασίας του ή καλύτερα για δέντρα που τα βλέπει με τα μάτια της ψυχής του ο καλλιτέχνης επικοινωνεί μαζί μας ακόμη και μέσα από απειροελάχιστες αλλά πάντοτε ουσιαστικές παραλλαγές.
Ανανεώνοντας συνεχώς το αισθητικό προφίλ των δέντρων πέρα και από αυτήν καθεαυτήν την ταυτότητά τους, μέσα από τις διαφορετικές σε απόχρωση πατίνες του χαλκού, διαφορές που ενισχύονται από τις θερμοκρασίες στις οποίες υποβάλλει την πρώτη ύλη, ο Παναγιωτίδης μας πείθει ολότελα για το ευρύ φάσμα της έμπνευσής του. Δέντρα με μεγάλη ποικιλία σε ό,τι αφορά την κλίμακα, τη φορά κι όχι μόνο τον τύπο των φυλλωμάτων, τη συνύπαρξή τους στα μικρά σε διαστάσεις δέντρα με ανθρώπινες μορφές, με βάρκες κ.α., εμπνέουν με εμμονή τον Παναγιωτίδη, που στις αρχές της σταδιοδρομίας του είχε πάντοτε με μιαν ανάλογη φαντασία φιλοτεχνήσει ανθρωπόμορφα και αφηρημένα γλυπτά μέσα από εξαρτήματα εργαλείων και μηχανισμών.
Δημιουργίες που διακρίνονταν για το προσωπικό ύφος και την ευρηματικότητά τους. Ευρηματικότητα χάρη στην οποία μπορούν και ανανεώνονται συνεχώς παρά το ταυτόσημο της θεματολογίας τα τωρινά του δέντρα. Φιλοτεχνήματα με μιαν έξοχη τεχνική που εγγυάται την ποιότητα της εκτέλεσης, τα Δέντρα του Άγγελου Παναγιωτίδη προβάλλουν απτές και συνάμα μεταφυσικές μαρτυρίες μιας συντελούμενης σε πολλά επίπεδα επικοινωνίας.
Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν
Δρ. Ιστορικός της Τέχνης - Τεχνοκριτικός